Ministranci

Treść

Kim jest ministrant?

          No właśnie, kto to jest? Większość myśli, że to zwykły chłopiec ubrany w komże lub albę, który zakłada taki strój na Mszę, "odwali" swoją robotę i idzie do domu. Jednak jest to nieprawda. Każdy z nas musi zdać sobie sprawę z tego, jak ważne zadanie ma każdy ministrant. Najprostszą odpowiedzią było by że ministrant służy. No tak, ale nie jest to taka zwykła służba, jaką możemy sobie wyobrazić. Otóż bycie ministrantem to wielki zaszczyt, przede wszystkim, dlatego że służy on samemu Panu Bogu. Fakt, że to robimy wystarcza do tego, aby wiedzieć, że jest to honorowe zadanie.

Ministrant powinien "świecić" przykładem dla swoich rówieśników i w gronie ministrantów, a przy ołtarzu zachowywać się odpowiednio..
 

Dziesięć przykazań ministranta:

1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

Postawa i wygląd ministranta

Złożone ręce

          Ministrant podczas każdej Mszy świętej oddaje się Panu Bogu i staje się jego sługą. Zewnętrzną oznaką owego posłuszeństwa i czci jest gest złożonych rąk. Ręce złożone na sposób „gotycki”, a więc skierowane ku górze, to symbol przyjęcia postawy służenia. Liturgia zapożyczyła ten gest odśredniowiecznej formy składania hołdu – poddany (zwany wasalem) stawał ze złożonymi rękami przed swoim zwierzchnikiem (suwerenem), aby otrzymać od niego zewnętrzny znak nadania jakichś dóbr (czyli tak zwanego lenna). Poprzez ten gest poddany obiecywał zwierzchnikowi posłuszeństwo i wierność. Włożenie swoich wyprostowanych dłoni pomiędzy dłonie innego człowieka jest oznaką oddania się pod jego opiekę. Gdy przy ołtarzu ministrant ma złożone ręce, postawa ta wyraża zaufanie i wierność Bogu. Podobnie jak lennik w czasach średniowiecza, tak ministrant obiecuje posłuszeństwo Temu, któremu chce w swoim życiu służyć.

Komża i alba

          Podstawowym strojem ministranta, a wcześniej także kandydata na ministranta, jest komża, a później alba. Najbardziej charakterystyczną cechą komży i alby jest jej biały kolor – to właśnie z bielą wiąże się symbolika tego stroju liturgicznego. Kolor biały w liturgii oznacza przede wszystkim czystość: czystość serca, czystość myśli, czystość duszy. Komża ministrancka nie ma tak naprawdę żadnej praktycznej funkcji (oprócz tego, że dzięki niej wyraźnie widać, kto jest przy ołtarzu ministrantem). Ministrant nie zakłada komży po to, aby ładnie wyglądać. Rolą komży i alby jest przede wszystkim uświadamianie i przypominanie, że ministrant to ten, kto nieustannie dba o czystość swojego serca i stara się żyć bez grzechu. Służyć przy ołtarzu mogą bowiem jedynie Ci, którzy zasługują na to właśnie przez bliskość Pana Boga i życie w łasce uświęcającej.

Schludny wygląd i ubiór

          Choć ministranci i lektorzy służą w strojach liturgicznych (odpowiednio w komżach i albach), powinni także zatroszczyć się o ogólny wygląd zewnętrzny. Ministrant dba co prawda przede wszystkim o swoją postawę duchową, ale nie może przy tym całkowicie – zwłaszcza przy ołtarzu – zaniedbać sfery zewnętrznej, do której zaliczają się schludny wygląd i godny ubiór. Przedstawicielowi służby liturgicznej nie wypada przychodzić do kościoła w byle jakim stroju. Powinien on zakładać na Mszę eleganckie buty i spodnie. Niedopuszczalne jest też, aby ministrant, który pomaga kapłanowi w sprawowaniu świętych obrzędów i z racji swojej posługi musi dotykać ważnych przedmiotów liturgicznych, miał brudne ręce. Należy także dbać o fryzurę – długie i tłuste włosy zupełnie nie pasują do jakiegokolwiek stroju liturgicznego.

          Pamiętajmy, że zewnętrzna postawa, ogólny wygląd i ubiór przy ołtarzu w znaczącym stopniu świadczą o naszym stosunku do Kościoła, Eucharystii i liturgii, a więc także do Pana Boga. Nie należy brać przykładu z tych, którzy poprzez niegodne zachowanie i zaniedbany wygląd okazują Bogu lekceważenie.


Ministranci parafii Stare Żukowice:

1. Curyło Grzegorz
2. Curyło Mateusz
3. Chochorowski Jakub
4. Cygan Filip
5. Cygan Mikołaj
6. Drwal Paweł
7. Foszcz Jakub
8. Garncarz Bartłomiej
9. Lis Antoni
10. Panek Krzysztof
11. Panek Paweł
12. Potępa Patryk
13. Siwiec Karol
14. Siwiec Bartłomiej
15. Sowa Marcin
16. Starzec Karol
17. Żurowski Karol

zaktualizowano: 9.09. 2024 r. 
ks. proboszcz