PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY CZĘSTOCHOWSKIEJ
W ostatnim czasie mogliśmy wysłuchać w naszym kościele Listu Pasterskiego naszego Księdza Biskupa Ordynariusza. List nosił tytuł: „Uczyń serca nasze według Serca Twego”. Nasz Pasterz nawiązał do kart Ewangelii, gdzie serce człowieka porównane jest do skarbca, w którym można przechowywać dobro i zło: „Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca swego serca wydobywa zło”. Biskup mówi, ze podejmowana przez nas praca nad sobą ma służyć temu, by czynić własne serce skarbcem jedynie dla dobra. Na tej drodze ukazuje się nam szczególny wzór, którym jest Najświętsze Serce Jezusa, a w Nim „wszystkie skarby mądrości i umiejętności”.
Następnie nawiązał do naszego papieża Papież Franciszek który w ogłoszonej w ubiegłym roku encyklice Dilexit nos (On nas umiłował) napisał, że „Nabożeństwo do Serca Chrystusa jest istotne dla naszego życia chrześcijańskiego, ponieważ oznacza pełne wiary adoracji otwarcie na tajemnicę Bożej i ludzkiej miłości Pana”.
Dalej, ks. Biskup mówił: Umiłowani w Chrystusie Diecezjanie! W ramach czci oddawanej Najświętszemu Sercu Jezusa istotna dla pożytku duchowego wiernych jest praktyka pierwszych piątków miesiąca... Istotą ich praktyki jest, aby przez kolejnych dziewięć miesięcy w ten dzień przyjąć Komunię Świętą. Należy zaznaczyć, że chodzi o Komunię przyjmowaną w czasie Mszy Świętej. W czasach św. Małgorzaty nie było praktyki udzielania Komunii Świętej poza Mszą Świętą, z wyjątkiem udzielania jej umierającym. Warunkiem przyjęcia Komunii Świętej pozostaje stan łaski uświęcającej, czyli wolność od grzechu śmiertelnego. W przypadku popełnienia takiego grzechu, drogą powrotu do Boga i nowego otwarcia się na dar Jego łaski pozostaje spowiedź, która może, ale nie musi być odbyta w sam pierwszy piątek. Jeśli zachodzi uzasadniona przeszkoda w uczestniczeniu we Mszy Świętej i przyjęciu Komunii Świętej, na przykład z powodu choroby, to nie przerywa ona ciągłości pierwszych piątków.
Komunia Święta przyjmowana w pierwsze piątki została związana z praktyką „wynagrodzenia” Najświętszemu Sercu Jezusa. W tradycji katolickiej wynagrodzenie łączy w sobie zasadniczo dwie prawdy: pierwsza mówi, że grzesząc człowiek obraża Boga, a druga, że człowiek stara się naprawić grzech, gdy w pełni uznaje popełniony grzech i wyraża z tego powodu głęboki żal. Jak możemy naprawić obrazę Boga? Oddając to, co mamy najcenniejszego, a tym jest sam Jezus Chrystus, który ofiaruje się za nas i nasze grzechy oraz udziela się nam w Komunii Świętej. Dlatego Komunia Święta jest w najwyższym stopniu wejściem w to wynagrodzenie, którego Jezus Chrystus dokonał na krzyżu.
Niekiedy zastanawiamy się nad tym, czy tzw. „odprawienie” pierwszych piątków miesiąca jest gwarancją tego, że będziemy zbawieni? Trzeba pamiętać, że „gwarancją” zbawienia jest stan łaski uświęcającej, czyli aktualnej przyjaźni z Bogiem w chwili śmierci. Zbawienie jest darmowym darem Bożym. W obietnicy związanej z pierwszymi piątkami powiedziane jest, że „wszechmocna miłość udzieli łaski pokuty pod koniec życia” czcicielom Najświętszego Serca Jezusa. Z tego powodu ta obietnica nosi miano „wielkiej”, chodzi bowiem w niej o wielką rzecz, a mianowicie śmierć w stanie łaski, który to stan jest gwarancją zbawienia. Ta „wielka obietnica” jest dla tych, którzy ze szczerą miłością oddają cześć Sercu Jezusa, a przez to coraz bardziej świadomie otwierają się na działanie Jego łaski. Dzięki temu rodzi się w nich coraz mocniejsze pragnienie pracy nad sobą i postępowania na drodze własnego uświęcenia. Jeśliby ktoś podejmował praktykę pierwszych piątków z przewrotnym nastawieniem, że po jej zakończeniu powróci do grzesznego życia, bo już ma zagwarantowane zbawienie, to byłoby to świętokradztwo. Święta Małgorzata Maria Alacoque podkreślała, że Jezus dotrzyma obietnic i ofiaruje dar pojednania przed śmiercią, jeśli będziemy Go kochać i naśladować, „żyjąc zgodnie z Jego świętymi prawami”...
Gorąco zachęcam, abyśmy wszyscy podejmowali tę istotną dla naszego życia duchowego praktykę przez całe życie. Nawet jeśli już w dzieciństwie i później podjęliśmy ją, to warto ją ponawiać. Niech to będzie także duchowy wymiar przeżywania przez nas trwającego w Kościele Roku Jubileuszowego.
fragmenty Listu wybrał
i opracował ks. proboszcz
