PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY CZĘSTOCHOWSKIEJ
Zmiłuj się Stwórco nad swoim ludem,
Kiedy Cię błaga w tym czasie postu;
Usłysz modlitwę zroszoną łzami,
Którą wznosimy przez dni czterdzieści. (…)
Udziel nam siły, niech czas pokuty
Ciało oczyści i myśl oświeci;
Złudne pokusy niech nas nie wiążą
Z tym, co nam grozi wieczystą zgubą.
Umiłowani w Chrystusie Panu!
Tymi słowami Kościół modli się w hymnie nieszporów na Wielki Post, który dziś wspólnie rozpoczynamy, a który to Wielki Post jest czasem pokuty, czasem nawracania się, czasem wyrzeczeń. Tak więc Moi Drodzy, dzisiejszego dnia, w Środę Popielcową, wraz z całym Kościołem wkraczamy - jak Chrystus - na 40-dniowy czas pustyni, czas bez zabaw i dyskotek. Jak 40 dni Chrystus pościł na pustyni, tak i my. W Biblii wielokrotnie spotykamy się z liczbą 40. Np. Mojżesz przebywał i pościł 40 dni na górze Synaj, kiedy otrzymywał Dekalog. Eliasz szedł na tę górę również 40 dni. 40 lat Izrael wędrował po pustyni. Niniwici za proroka Jonasza mieli 40 dni na nawrócenie itd... Wkraczamy więc w czas potrzebny, by przygotować się na największe święta - Wielkanoc - która, możemy tak powiedzieć: będzie na finiszu Wielkiego Postu poprzedzona zbawienną dla nas Męka, Śmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusa. I właściwie również fen fakt wliczamy już w największe chrześcijańskie święta.
W tym dobrym przygotowaniu naszych serc na czas Wielkanocy mają nam pomóc nabożeństwa wielkopostne, takie jak Droga Krzyżowa (piątki godz 17.00, niedziele po Mszy o godz. 10:00 czy Gorzkie Żale w niedziele o godz. 15:00), podczas których rozważamy Mękę Jezusa. Możemy też na nich dostąpić odpustu zupełnego. Zapraszam też na śpiew Godzinek o Męce Pańskiej w niedziele przed Mszą Św. poranną.
Bracia i Siostry! Dzisiejsze czytania mówią nam o potrójnej drodze w tych dniach Wielkiego Postu. Mówią o O MODLITWIE, JAŁMUŻNIE I POŚCIE. Można powiedzieć, że modlitwa jest naszym odniesieniem się do Boga, jałmużna - do człowieka, a post do samego siebie.
MODLITWA – to pierwsze i główne zadanie przez nadchodzący czas. Modlitwa to obowiązek chrześcijanina, ale w czasie Wielkiego Postu szczególnie jesteśmy do niej wezwani. Kto zaniedbuje codzienny pacierz, ma od dzisiaj okazję, aby to na razie, przynajmniej na czas Wielkiego Postu, poprawić. CHRZESCIJANIN TO CZŁOWIEK MODLITWY, NIEUSTANNEGO OBCOWANIA Z BOGIEM. Nie ma chrześcijanina bez modlitwy. Dzisiejsza Ewangelia podpowiada, by modlić się dyskretnie, wewnętrznie, a więc bardzo osobiście. Oprócz modlitwy wspólnotowej (gdzie trudno jest modlić się w ukryciu), szukajmy więc kontaktu z Bogiem w indywidualnej z nim rozmowie, a także w sakramencie spowiedzi. Chrystus mówi: „Gdy się modlisz, wejdź do swojej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6,6). Pamiętajmy, że Matka Boża w Fatimie prosi o modlitwę różańcową i pokutę. Stąd może warto by się zastanowić nad spowiedzią generalną?
Zachęcam, by nasza modlitwa łączyła się w tym czasie z rozważaniem Męki Jezusa, np. z rozważaniem Jego pięciu ran, lub rany na ramieniu, objawionej św. Bernardowi itd. „Nie bójcie się tracić czasu dla Boga!” – wołał Św. Jan Paweł II...
JAŁMUŻNA - Bóg w czasie Wielkiego Postu wzywa nas do jałmużny, a więc do bezinteresownego daru. Ma ona być dyskretna, delikatna, pełna troski o dobro i życie bliźniego. MA BYĆ CZYNEM SPRAWIEDLIWOŚCI. O jałmużnie poucza nas Bóg przez starotestamentalną księgę Tobiasza słowami: „Jałmużna jest wspaniałym darem dla tych, którzy ją dają przed obliczem Najwyższego (Tb 4,11)”; a w innym miejscu mówi ta księga: „Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasyceni będą życiem (Tb 12,9)”.
Prawdziwy wymiar jałmużny jest widoczny, kiedy np. odłożoną ofiarę zazwyczaj pieniężną (w wyniku postu, czyli sami sobie Czagos odmówimy), przekażemy dla ubogich lub zamówimy za kimś na Mszę św. Teraz, gdy jest wojna na Ukrainie, teraz gdy trzęsienie ziemi w Turcji czy Syrii, czy tyle kataklizmów pogodowych i u nas, okazji mamy aż nadto...
POST - Już sama nazwa tego czasu mówi o poście. Te 40 dni ma być bowiem czasem szczególnego postu. Nie chodzi tylko o umartwienie zmysłu smaku. Chodzi o wyrzeczenie się czegoś dla Boga, by bardziej się Mu podobać, by hartować ducha. Chodzi o świadomą rezygnację z dozwolonej przyjemności. Tylu z nas odmawia sobie np. że na czas wielkiego Postu nie będzie jadło słodyczy, a żeby było łatwiej, to dodajemy do tego i wątek zdrowotny… I dobrze.
O jednym zawsze pamiętajmy - kiedy podejmujemy się wyrzeczeń dla Chrystusa, nośmy w sobie tę myśl: Poszczę dla Chrystusa i z Chrystusem.A największym motywem postu, niech będzie świadomość, że dla mojego zbawienia Chrystus stał się Człowiekiem, rezygnując z chwały nieba i umarł za mnie na krzyżu. Jakże wielu z nas przydałby się post od gazet, radia, telewizji, komputera, Internetu, telefonu komórkowego… W świecie tak napełnionym hedonizmem czyli tylko przyjemność, trudno nam jest pościć. Zanikł duch ascezy i ofiary w naszym współczesnym katolicyzmie. Dlatego nie dziwi stwierdzenie pracowników np. McDonalda: "proszę księdza, w Wielki Piątek to my nieraz więcej mięsa sprzedajemy, niż w zwykły dzień. Bracia i Siostry!...
Post jest pomocą w pokonaniu pokus, w przezwyciężeniu pożądliwości ciała. Pan Jezus powiedział, że są rodzaje duchów, które „wypędza się tylko modlitwą i postem”. Niech nam pomoże również i dzisiejszy post ścisły. Drugi raz taka okazję będziemy mieli w Wielki Piątek. Post Ścisły. I nie patrzmy na ramy wiekowe. Niech pości starszy i niech w katolickim domu pości młodszy. Czego się Jasiu nie nauczy, tego i Jan umiał nie będzie.
Potrójna droga, a więc trzy wyzwania! Na ile im sprostamy? W tym okaże się miłość nasza do Boga. TO JEST SPRAWDZIAN WIARY I MIŁOŚCI. Wielki Post jest bowiem wspaniałą sposobnością, by sprawdzić siebie i swą siłę ducha. Nieraz dzieci w szkole protestują: "A ten sprawdzian był nie zapowiedziany. Pani nie ma prawa, ksiądz nie ma prawa robić sprawdzianu". Jak pięknie dzieci znają swoje prawa! Tak więc pamiętajmy, że wielkopostny sprawdzian jest już od dawna zapowiadany. Właściwie od pierwszego Nabożeństwa 40-godzinnego. Byłeś – Bracie, Siostro choćby z jeden raz na tym Nabożeństwie? Bo znowu powiesz, że nie zapowiadano i może - dodasz - więc Pan Bóg nie ma prawa. A Wy, Drodzy Rodzice, nie popełniajcie co roku tych samych błędów. Dzieci zabraknie na wspomnianych Nabożeństwach, ale za to w Wielką Sobotę pojawią się nawet pomimo złej pogody z koszykiem wypełnionym wspaniałymi smakołykami. Niestety, nie o to chodzi w Wielkim Poście. Nie chodzi tez absolutnie, by sobie dziś głowę popiołem posypać, a np. w najbliższą niedzielę nie być na Mszy Świętej. Przynajmniej nie żyjmy w zakłamaniu...
A może warto w tym czasie oprócz modlitwy, jałmużny i postu pomyśleć nad częstszą Komunią św., zwłaszcza pierwszopiątkową, nad lekturą Pisma świętego? Udajmy się do spowiedzi, by czas Wielkiego Postu przeżywać w stanie łaski uświęcającej, by być otwartym na działanie Boga. Nie ma prawdziwego nawrócenia i pokuty bez sakramentalnej spowiedzi. Bo co nam da wspomniane posypanie popiołem, jak w sercu jest grzech? Otrzymując popiół na nasze głowy uświadamiamy sobie naszą słabość i kruchość ludzkiego życia oraz ciągłą potrzebę pokuty za grzechy. Kiedyś przecież staniemy przed trybunałem Chrystusa na sądzie.
Drodzy Bracia i Siostry. Czas Wielkiego Postu będzie się kurczył z dnia na dzień! Wykorzystajmy każdą chwilę. Podejmijmy konkretne postanowienia w oparciu o te trzy drogi. Wykorzystajmy ten czas, bo jest on – jeśli się postaramy - najbardziej owocnym duchowo okresem roku liturgicznego. Amen
ks. proboszcz
